Tsunami !!!
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
24 Juli 2012 | Indonesië, Batavia
22-07-2012
Ik heb m'n hoofdlamp nodig om duidelijk te kunnen zien wat er aan de hand is: iets heeft een stuk uit het gordijn van de buiten-badkamer geknabbeld. Het ding ligt op de grond en mist een groot stuk stof. Hè, verdorie, wat vervelend! Zouden dit muizen gedaan hebben of zijn er ratten in het spel? Er lag een plat gereden rat op straat in ieder geval. Pak Lis is een paar dagen geleden vergif komen leggen, hopelijk werkt dat snel.
We wandelen een heel eind langs het strand. Het ziet er uit alsof er toch iemand de moeite gedaan heeft om al het hout wat er lag, op te ruimen. Een groot deel van de rotzooi is ook weg.
De zee is flink hevig vandaag en het kost de vissers veel moed om hun boot op zee te krijgen.
Op onze terugweg is de tij net aan het opkomen en bij het ronden van een rots moeten we een poosje hard rennen om niet nat te worden.
Op dezelfde plek waar ik vorige keer een natte voet kreeg, is het deze keer nog vrij droog. We zijn volop in een discussie, Nyoman staat al hoog aan de overkant en ik sta nog midden in de rivierbedding een hele uitleg te doen. "PAS OP! TSUNAMI!!!" brult hij ineens. Ik kijk naar rechts en zie het water met grote golven mijn kant op komen. Nèt op tijd sta ik op het droge. Het scheelde maar een haar of ik was nat geweest tot boven mijn knieën. We staan nog even verbouwereerd te kijken en zien het schuimende nat weer kolkend terug trekken. Vanaf dan geen enkele golf meer te zien. Die blauwe gluiperd moet me precies toch iedere keer weer hebben.
"Really tsunami!" blijft Nyoman nog een hele tijd herhalen. Blijkbaar vond hij het toch ook niet helemaal normaal wat er gebeurde.
Als ik Hindoe was, zou ik gaan denken dat er op die plek een boze god zit die me om één of andere reden wil straffen. Wat heb ik fout gedaan?
Op het strand van Kedungu staan een stel vissers met hun boot klaar om die zilte schurk op te gaan. We zetten ons neer in het zand om dit spannende avontuur te volgen. Hier zijn de golven veel hoger en wilder dan ter hoogte van het vissersdorp. Na zeker een half uur, geven de mannen het op, het is onverantwoord om hier tegenop te boksen. Dan maar geen fuiken ophalen vandaag.
Het is zondag dus geen Ibu Lis vandaag en dus ook geen eten. Voor de lunch ga ik naar Nyoman en zijn vrouw. Warung Cendol heet hun zaakje. De naam is een samenvoegsel van een paar Balinese woorden en betekent zoiets als "Het varken dat alles hoort". Dit slaat nog op de tijd dat Nyoman 100 kg woog en in zijn warung alle verhalen van het hele dorp te horen kreeg. Hier in Kedungu is het de gewoonte dat ze elkaar met grapjes bestoken.
Een lekker bordje nasi goreng gaat er wel. Als toetje krijg ik een kommetje es campur (ijs met mix, uitgesproken als es tjampoer). Er zitten stukken oranje-geel fruit in, fel roze gekleurde vruchten en knal groene en zwarte gelly dingetjes die weinig smaak hebben. Veel te veel voor na zo'n bord nasi. Dat ik het echt lekker vind, kan ik niet zeggen maar vies is het ook niet.
Nyoman neemt me mee naar een overbuurvrouw. Zij is met een machine bladeren van een speciale struik aan 't persen voor de natuurlijke groene kleurstof die daar uit komt. Ibu gebruikt die om de typische koeken van Kedungu mee te kleuren. Misschien mag ik binnenkort een keertje komen kijken hoe ze deze ambachtelijke, traditionele cakejes maakt.
Tegenover het huis van Stani ligt een prachtig hotel met zwembad, een schitterende plaats om een heerlijke vakantie te vieren! Zeker een aanrader voor wie op een rustige plaats van het echte Balinese leven wil proeven. Vila Kubu Kedungu is van Daniel, hij heeft zelf een huis, een eindje verderop in een heel rustig straatje.
Deze Amerikaan woont al van 2005 op Bali en is volledig ingeburgerd. Hij doet net als Stani veel goeds voor de bevolking hier en is zodoende ook een heel graag geziene figuur in dit dorp. Hij heeft twee mannen aangesteld die dagelijks het strand van Kedungu schoon houden. Dat verschil met de andere stranden verderop, zie je dan ook wel!
Er komt nog een Balinese vrouw op bezoek, ze brengt wat te eten voor Daniel die op dit moment nog even aan huis gekluisterd is vanwege een operatie aan de knie. Het wordt een gezellige bende met ons viertjes.
Als Daniel hoort dat ik (terecht, vind ik zelf) bang ben van de zee, zegt hij dat ik voortaan naar Kubu Kedungu mag gaan zwemmen.
'k Heb alweer een fijne en interessante mens ontmoet. Woensdagavond gaat hij eten bij Warung Cendol en hij zal me onderweg ophalen.
Luc zei laatst "Ik sprak Stani op Skype, hij vroeg hoe het met jou was en 'k heb geantwoord "Goed en de kont vet van de boter!"
En hij heeft helemaal gelijk.
Wordt vervolgd ...
Ik heb m'n hoofdlamp nodig om duidelijk te kunnen zien wat er aan de hand is: iets heeft een stuk uit het gordijn van de buiten-badkamer geknabbeld. Het ding ligt op de grond en mist een groot stuk stof. Hè, verdorie, wat vervelend! Zouden dit muizen gedaan hebben of zijn er ratten in het spel? Er lag een plat gereden rat op straat in ieder geval. Pak Lis is een paar dagen geleden vergif komen leggen, hopelijk werkt dat snel.
We wandelen een heel eind langs het strand. Het ziet er uit alsof er toch iemand de moeite gedaan heeft om al het hout wat er lag, op te ruimen. Een groot deel van de rotzooi is ook weg.
De zee is flink hevig vandaag en het kost de vissers veel moed om hun boot op zee te krijgen.
Op onze terugweg is de tij net aan het opkomen en bij het ronden van een rots moeten we een poosje hard rennen om niet nat te worden.
Op dezelfde plek waar ik vorige keer een natte voet kreeg, is het deze keer nog vrij droog. We zijn volop in een discussie, Nyoman staat al hoog aan de overkant en ik sta nog midden in de rivierbedding een hele uitleg te doen. "PAS OP! TSUNAMI!!!" brult hij ineens. Ik kijk naar rechts en zie het water met grote golven mijn kant op komen. Nèt op tijd sta ik op het droge. Het scheelde maar een haar of ik was nat geweest tot boven mijn knieën. We staan nog even verbouwereerd te kijken en zien het schuimende nat weer kolkend terug trekken. Vanaf dan geen enkele golf meer te zien. Die blauwe gluiperd moet me precies toch iedere keer weer hebben.
"Really tsunami!" blijft Nyoman nog een hele tijd herhalen. Blijkbaar vond hij het toch ook niet helemaal normaal wat er gebeurde.
Als ik Hindoe was, zou ik gaan denken dat er op die plek een boze god zit die me om één of andere reden wil straffen. Wat heb ik fout gedaan?
Op het strand van Kedungu staan een stel vissers met hun boot klaar om die zilte schurk op te gaan. We zetten ons neer in het zand om dit spannende avontuur te volgen. Hier zijn de golven veel hoger en wilder dan ter hoogte van het vissersdorp. Na zeker een half uur, geven de mannen het op, het is onverantwoord om hier tegenop te boksen. Dan maar geen fuiken ophalen vandaag.
Het is zondag dus geen Ibu Lis vandaag en dus ook geen eten. Voor de lunch ga ik naar Nyoman en zijn vrouw. Warung Cendol heet hun zaakje. De naam is een samenvoegsel van een paar Balinese woorden en betekent zoiets als "Het varken dat alles hoort". Dit slaat nog op de tijd dat Nyoman 100 kg woog en in zijn warung alle verhalen van het hele dorp te horen kreeg. Hier in Kedungu is het de gewoonte dat ze elkaar met grapjes bestoken.
Een lekker bordje nasi goreng gaat er wel. Als toetje krijg ik een kommetje es campur (ijs met mix, uitgesproken als es tjampoer). Er zitten stukken oranje-geel fruit in, fel roze gekleurde vruchten en knal groene en zwarte gelly dingetjes die weinig smaak hebben. Veel te veel voor na zo'n bord nasi. Dat ik het echt lekker vind, kan ik niet zeggen maar vies is het ook niet.
Nyoman neemt me mee naar een overbuurvrouw. Zij is met een machine bladeren van een speciale struik aan 't persen voor de natuurlijke groene kleurstof die daar uit komt. Ibu gebruikt die om de typische koeken van Kedungu mee te kleuren. Misschien mag ik binnenkort een keertje komen kijken hoe ze deze ambachtelijke, traditionele cakejes maakt.
Tegenover het huis van Stani ligt een prachtig hotel met zwembad, een schitterende plaats om een heerlijke vakantie te vieren! Zeker een aanrader voor wie op een rustige plaats van het echte Balinese leven wil proeven. Vila Kubu Kedungu is van Daniel, hij heeft zelf een huis, een eindje verderop in een heel rustig straatje.
Deze Amerikaan woont al van 2005 op Bali en is volledig ingeburgerd. Hij doet net als Stani veel goeds voor de bevolking hier en is zodoende ook een heel graag geziene figuur in dit dorp. Hij heeft twee mannen aangesteld die dagelijks het strand van Kedungu schoon houden. Dat verschil met de andere stranden verderop, zie je dan ook wel!
Er komt nog een Balinese vrouw op bezoek, ze brengt wat te eten voor Daniel die op dit moment nog even aan huis gekluisterd is vanwege een operatie aan de knie. Het wordt een gezellige bende met ons viertjes.
Als Daniel hoort dat ik (terecht, vind ik zelf) bang ben van de zee, zegt hij dat ik voortaan naar Kubu Kedungu mag gaan zwemmen.
'k Heb alweer een fijne en interessante mens ontmoet. Woensdagavond gaat hij eten bij Warung Cendol en hij zal me onderweg ophalen.
Luc zei laatst "Ik sprak Stani op Skype, hij vroeg hoe het met jou was en 'k heb geantwoord "Goed en de kont vet van de boter!"
En hij heeft helemaal gelijk.
Wordt vervolgd ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
