Ware liefde op Bali

19-07-2012

De voorbije dagen waren weer actief gevuld met leuke bezigheden. Weer een nieuw stukje omgeving met Nyoman ontdekt, eentje dat hij zelf nog niet kende. Een vrouw die in de sawa aan 't werken was, liep een eindje mee en toonde waar we moesten zijn: dwars over een diep liggend riviertje en de enige mogelijkheid was over een kromme boomstam. Nyoman liep er overheen alsof het niks is. Hoe hoog moet het zijn voor zijn hoogtevrees zich laat voelen? Zelf had ik een helpende hand nodig voor ik er overheen durfde te stappen met m'n knikkende knieën. Doggydoggy zag het al helemaal niet zitten. Hij liep van links naar rechts en terug te zoeken naar een plek om dit riviertje over te komen en de boomstam toch te vermijden. Maar dit was tè diep en onmogelijk over te steken. Nyoman ging terug, ik kon hem even niet meer zien maar hij kwam al snel terug met een zich schamende Doggydoggy onder zijn arm. Haha, schitterend!

's Avonds was ik nog even op het strand met Gerry en Neo. Van zonsondergang niets te zien. Er hingen dikke, donkergrijze wolken boven de zee te dreigen. Gerry trok er zich niets van aan, draaide de rollen een keer om en ging als een haas achter Neo aan. Ze hadden samen de grootste lol en ik ook.

Midden in de nacht werd ik wakker van de regen. Die ging zo tekeer dat ik het gekletter op het dak zelfs mèt oordopjes kon horen. Om half 6 was het nog steeds aan 't gieten en per sms hebben we dan de ochtendwandeling maar geannuleerd.
Het leek wel of de oceaan in de lucht hing en zo snel mogelijk terug naar de aarde wou. Het water spoot uit de afvoeren van de dakgoten. Pas om 11u is het een beetje minder gaan regenen. Ondertussen was het stukje tuin naast het terras veranderd in een vijvertje en stond de gracht voor het huis tot aan de rand vol met water. Wat ik tot dan toen voor een droogstaande brede gracht had gehouden, was nu veranderd in een snelstromend riviertje dat net niet overstroomde. Zelfs Terri, de overbuurman vond dat het abnormaal geregend had.
Het lijkt wel of ik hier alles eens een keer meegemaakt moet hebben. Als ze dan de aardbevingen en vulkaanuitbarstingen maar achterwege laten, daar zit ik echt niet op te wachten.

Laat op de namiddag ben ik nog even naar het strand gewandeld met Neo. Gerry hield het na een paar meter al voor bekeken.
"Hij is 'gemuk' (dik) en 'malas' (lui)" zei Ibu Lis. "Ik zal hem ook eens op dieet moeten zetten!"
Misschien moet ze dat wel doen ja want bij mij begint het in ieder geval z'n vruchten af te werpen. Lekker eten èn afvallen ... je moet het maar kunnen.

Vandaag regende het weer te hard om 'exercise' te doen maar om half 10 was het droog en mocht ik met Nyoman mee naar de markt, achterop zijn motor. Dat was weer een hele belevenis. We zijn drie markten afgegaan voordat hij alle inkopen gedaan had voor hun warung.

De pot schafte spaghetti deze keer, de saus goed gevuld met knapperige groenten en een pittige tomatenprutje gemaakt van "tomatepis" (tomatenpuree). Ooohohoh, dat was weer smikkelen!
Terwijl we zaten te smullen, had Ibu Lis het over koetjes en kalfjes en zo kwam ze bij mijn 'rambut pirang' (blond haar) terecht. "Ja maar het is niet blond, het is 'abu-abu' (grijs)" legde ik uit, "helemaal naturel!"
Ze keek verwonderd naar mijn kapsel: "Is dat echt abu-abu? ... Tidak gatal?"
Ik moest eerst opzoeken in het boek wat dat betekent: 'niet jeuken' en kreeg toen de slappe lach. Hoe kwam ze daar nou bij??? Ze moest er zelf ook om lachen "Als Stani dit weer hoort over mij, dan zal hij wel weer zeggen: Ibu Lis wat heb je toch allemaal weer gezegd!"
Ik kan er me iets bij voorstellen, ja.

Deze namiddag was de lucht weer felblauw en brandde de zon weer op haar felst. Na de siësta, ben ik naar het strand gegaan en heb er een hele namiddag zitten schrijven op de laptop.
En ik zal het nu maar eerlijk vertellen tegen jullie: ik heb een nieuwe, onvoorwaardelijke liefde in mijn leven en ik ga die heel erg missen als ik terug naar België moet. Hij is bijna de hele dag bij mij, waar ik ga, zit of sta, daar is hij ook. Hij is een echte schat, kijkt met z'n lieve ogen naar mij als ik praat, sputtert niet tegen en valt me nooit in de rede. Hij heeft een slank, stevig gespierd lijf met zachte haartjes. Daarstraks zat hij me eerst likjes te geven en daarna probeerde hij zelfs bij op mijn strandstoel te komen liggen maar daar was veel te warm voor. Als ik in m'n eentje weggeweest ben, is hij blij om mij terug te zien en bespringt me meteen ... Ik zou hem zo mee naar huis nemen maar dat gaat Stani niet goed vinden, vrees ik, die gaat Neo niet willen missen.

Wordt vervolgd ...